Böyüklər mövcud deyil

Cəmiyyət bizə böyüməyi, məsuliyyət daşımağı və “yetkin” olmağı öyrədir. Lakin bir çox insan müəyyən yaşa çatdıqda belə, daxilində özünü hələ də "hazır olmayan", "yetkin olmayan" biri kimi hiss edir. “Böyüklər mövcud deyil” fikri bu daxili təzadın ifadəsidir. 

1. Heç kim əslində nə etdiyini bilmir

Bu fikir tez-tez sosial şəbəkələrdə, memlərdə rast gəlinən və çoxlarının hiss etdiyi bir anlayışdır:

• “Hər kəs sadəcə nəsə edir, amma bəziləri bunu yaxşı oynayır.”
• "Böyüklər" kimi gördüyümüz insanlar da çox zaman narahat, tərəddüdlü və vəziyyətə uyğun davranırlar.
• Böyüklük sanki tamamlanmış bir vəziyyət deyil, daha çox bir rol və ya davranış formasıdır.

 2. Hər kəsin içində bir uşaq var

Bu Jungian psixologiyasında və "daxili uşaq" anlayışında əsas rol oynayır:

• İnsanlar yaşlandıqca belə, içlərində uşaqlıqda qalmış duyğular və reaksiyalar olur.
• Çoxları hələ də uşaqkən aldığı travmalarla və ya yetərsiz qalan ehtiyaclarla yaşayır.
• Yəni xaricən “böyük” kimi görünsək də, içəridə tez-tez uşaq kimi reaksiya veririk.

Məsələn: Özünü çox inamlı göstərən bir menecer tənqid olunan zaman emosional olaraq dağılır — bu, böyüyün deyil, içindəki uşağın reaksiyasıdır.

3. “Böyüklük” sosial konstruksiyadır

Sosioloji baxış bucağına görə:

• “Böyüklük” anlayışı adətən xarici göstəricilərlə ölçülür: iş, ev, evlilik, vergi ödəmək.
• Amma bu göstəricilər həmişə emosional yetkinlik və ya özünü dərk etmə ilə bağlı olmur.
• Bu baxımdan, “böyük olmaq” rol oynamaqdan ibarətdir, daxilən yetkin olmaqdan yox.

4. İmposter sindromu – “özünü saxta hiss etmək”

Hətta uğurlu insanlar da çox zaman içəridə belə düşünür:

• “Mən sadəcə özümü böyük kimi göstərirəm, amma əslində heç nə bilmirəm.”
• Bu hiss “böyüklər əslində yoxdur” ideyasını gücləndirir.
• İnsanlar həyatın bir nöqtəsində tam yetkin və hazır olacaqlarını gözləyirlər, amma bu heç vaxt baş vermir.

5. Ekzistensial baxış – “böyüklüyün mənasızlığı”

Fəlsəfi nöqteyi-nəzərdən (məsələn, Camus, Kierkegaard):

• Həyat təlimat kitabçası olmadan yaşanır.
• Cəmiyyət bizə “böyüklük” haqqında şablon bir həyat ssenarisi təqdim edir.
• Amma bu ssenari çox zaman insanın həqiqi daxili ehtiyacları və varlığı ilə uyğun gəlmir.

Yəni, “böyüklük” sadəcə uydurulmuş bir anlayışdır, heç kim tam mənada böyümür.

Nəticə: “Böyüklər yoxdur” nə deməkdir?

• Hər bir insan öyrənir, səhv edir, qorxur və öz yolunu axtarır.
• “Böyüklük” sanki yetkinlik və mükəmməllik mifidir – amma belə bir nöqtə yoxdur.
• Bu ideya bədxah deyil, əksinə mərhəmətli bir yanaşmadır: hər kəsin içində həssaslıq və natamamlıq var.